Και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τα ανεκδοτάκια τους. Μάλιστα τα είχαν χωρίσει και εκείνοι σε κατηγορίες: σόκιν, κρύα, έξυπνα, σύντομα, πρόστυχα, σαρκαστικά κτλ. Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα θα τα βρούμε διασκορπισμένα σε έργα του Πλούταρχου, στις βιογραφίες του Διογένη του Λαέρτιου, στο Ανθολόγιο του Στοιβαίου, στα αστεία του Ιεροκλή κ.λπ. Τα περισσότερα προέρχονται από τον 4ο αι. π.Χ. τότε πλάστηκε η λέξη «σπουδαιογέλοιον». Πολλοί λένε ότι τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά αλλά ποιος νοιάζεται για πνεύμα και διδαχές στα ανέκδοτα ε; Σημασία έχει αν θα γελούσαμε με τα αστεία τους ή θα παγώναμε μέχρι την καρδιά και θα θέλαμε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί; Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε μερικά:
Την τιμητική του στα ανέκδοτα και αστεϊσμούς των αρχαίων Ελλήνων έχει ο Διογένης ο Κυνικός. Χρησιμοποιούσε το λογοπαίγνιο ως «Κύων» (σκυλί), «δαγκώνοντας» τους άλλους για να τους διορθώσει κατά την Κυνική φιλοσοφία:
– Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία» και εκείνος τους απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
– Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος αλλά και μεγάλος ερωτύλος, εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει και του λέει: «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
– Ο Διογένης βλέποντας κάποιον να δείχνει ερωτευμένος με μια πλούσια γριά, είπε: «Σ’ αυτήν δεν κάρφωσε τα μάτια του, αλλά τα δόντια του».
– Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε: «Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει το μικρό κλέφτη».
– Ο Μέγας Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων (σκύλος), του έστειλε ένα πιάτο κόκαλα. Μετά, όταν συνάντησε τον Διογένη, τον ερώτησε: «Πώς σου φάνηκε, Κύων, το δώρο μου;» και ο Διογένης του απάντησε: «Ήταν άξιο για κύνα, αλλά καθόλου άξιο για Βασιλέα».
– Ο Διογένης συχνά κυκλοφορούσε την ημέρα με ένα αναμμένο φανάρι και όταν τον ρωτούσαν «Γιατί κρατάς φανό, ημέρα;» αυτός τους απαντούσε «Αναζητώ να βρω Ανθρώπους». Γιατί όπως έλεγε πως έβλεπε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους.
– Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε: «Κόσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι».
– Σε κάποιον που του είπε ότι η ζωή είναι άσχημη, ο Διογένης απάντησε: «Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή».
– Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».
– Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Εκείνος γύρισε και του είπε: «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακό κεφάλι».
Κάποτε, ο Κράτης (κυνικός φιλόσοφος) δεν απάντησε σε μια ερώτηση του φιλόσοφου Στίλπωνα, αλλά άφησε μια πορδή. Ο Στίλπωνας αντιμετώπισε αυτή τη στάση λέγοντας: «Το γνώριζα ότι η απάντησή σου θα ήταν εντελώς άσχετη προς την ερώτησή μου!»
Κάποιος ρώτησε τον Θεμιστοκλή: «Τι θα ήθελες να ήσουν; ο Αχιλλέας ή ο Όμηρος;» Ο Θεμιστοκλής ρωτά κι αυτός: «Εσύ τι θα ήθελες να ήσουν; Νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ή αυτός που αναγγέλλει τα ονόματα των νικητών;».
Ο φιλόσοφος Στίλπωνας κλήθηκε στον Άρειο Πάγο για να βεβαιώσει αν πραγματικά είπε ότι η Αθηνά δεν είναι θεός.. «Και βέβαια δεν είναι θεός, θεά είναι, αφού είναι γυναίκα», είπε. Όταν το άκουσε ο Θεόδωρος, ο λεγόμενος “άθεος”, τον ειρωνεύτηκε λέγοντας: «Από πού το γνώριζε ο Στίλπωνας; Ή μήπως σήκωσε τον χιτώνα της Αθηνάς και είδε τον κήπο της;»
